Գրիգոր Զոհրապ
Գրիգոր Զոհրապը ծնվել է 1861 թվականին Կ. Պոլսի Պեշիկթաշ թաղամասում։ Հայրը՝ Խաչիկ էֆենդին, սարաֆ էր, բնիկ ակնեցի, մայրը՝ Էֆթիկ հանըմը, Մալաթիայից էր։
Զոհրապը նախնական կրթությունը ստացել է Պեշիկթաշի Մաքրուհյան վարժարանում։ 1870 թվականին մահանում
է
Խաչիկ
էֆենդին։
Մայրը
ամուսնանում
է
նշանավոր
փաստաբան
Ավետիս
Յորտումյանի
հետ
և
երկու
որդիների՝
Միհրանի
ու
Գրիգորի
հետ
տեղափոխվում
է
Օրթագյուղ։
Եղբայրները
ուսումը
շարունակում
են
տեղի
նշանավոր
Թարգմանչաց
վարժարանում։
Այստեղ
սովորելու
տարիներին
են
վերաբերում
Զոհրապի
առաջին
գրական
նախափորձերը՝
ոտանավորներ,
հաջող
շարադրություններ։
1876 թվականին Զոհրապն ընդունվում է այդ ժամանակ Թուրքիայի միակ բարձրագույն հաստատությունը՝ Կալաթասարայի վարժարանը,
որը
բացվել
էր
1868 թվականին
ֆրանսիականկառավարության
հովանովորությամբ
և
Կ.
Պոլսի
ֆրանսիական
դեսպանի
անմիջական
հսկողությամբ։
Ուսանում
է
երկրաչափական
գործը։
Բաժինն
ավարտում
է
փայլուն
գիտելիքներով
1880-ական թվականների սկզբներին մուտք գործելով հրապարարակախոսական ասպարեզ՝ Զոհրապը
դարձավ
ժամանակի
գրական
շարժման
մասնակիցներից
և
արդյունավետ
գործիչներից
մեկը։
1883 թվականին նա հրատարակում է Ասիական ընկերության «Երկրագունդ» հանդեսը,
Հակոբ
Պարոնյանի
խմբագրությամբ։
1885 թվականին
հանդեսում
սկսում
է
տպագրել
իր
անդրանիկ
վեպը՝
«Անհետացած
սերունդ
մը»
վերնագրով։
1887-ին
վեպը
տպագրում
է
առանձին
գրքով։
1888 թվականին Զոհրապն ամուսնանում է Կլարա Յազըչյանի հետ։
1889 թվականին ծնվում է Զոհրապի անդրանիկ որդին՝ Լևոնը, 1891-ին՝ ավագ դուստրը՝ Դոլորեսը, 1892-ին՝ կրտսեր
որդին՝
Արամը
և
1896-ին՝
կրտսեր
դուստրը՝
Հերմինեն։
1891 թվականին Զոհրապն ընտրվում է Ազգային ժողովի երեսփոխան, սակայն Ժողովի նիստում նրա ընտրությունը չի վավերացվում,
30 տարեկանը
լրացած
չլինելու
պատճառով։
1892 թվականին Զոհրապի խմբագրությամբ հրատարակվում է «Մասիս»
ազգային,
գրական,
քաղաքական
հանդեսը։
Նրա
գրիչն
այս
շրջանում
հատկապես
բեղուն
էր։
1893-ին
հանդեսը
դադարում
է
լույս
տեսնել։
1898 թվականից,
Զոհրապը
նորից
է
երևում
գրական
ասպարեզում,
այս
անգամ
որպես
ճանաչված
ու
վաստակած
գրող
և
հասարակական
գործիչ։
1894-95 թվականները
զարհուրելի
էին
արևմտահայերի
համար։
Սկիզբ
առան
ու
մինչև
1896 թվականը
շարունակվեցին
զանգվածային
կոտորածները։
Հայ
առաջադեմ
մտավորականների
մեծ
մասը
ստիպված
էր
հեռանալ
Կ.
Պոլսից
և
հաստատվել
Եվրոպայում,
Եգիպտոսում։
Հուսահատության ու ազգային կորովի անկման այս շրջանում Զոհրապը հեռացել էր գրական ասպարեզից։ Նա ավելի զբաղված էր փաստաբանական գործերով, կարևոր
դատավարություններով։
Կոստանդնուպոլսում Զոհրապը որպես իրավաբան-փաստաբան հայտնի էր հատկապես օտարահպատակներին, քանի որ տիրապետելով
ֆրանսերենին՝
շատ
հաճախ
պաշտպանում
էր
նրանց
գործերը
Թուրքիայի
առևտրական
առաջին
դատարանում։
Զոհրապը
Պոլսի
ռուսական
դեսպանատան
թարգմանիչն
էր
ու
իրավագետ-խորհրդականը։
Օգտվելով
այդ
հանգամանքից՝
ռուս
օտարահպատակների
դատեր
էր
վարում
և
ուներ
Եվրոպա
ազատորեն
երթևեկելու
իրավունք։
1898 թվականին օրաթերթի վերածված «Մասիսը» լույս տեսավ դարձյալ Զոհրապի խմբագրությամբ։ Նա կրկին
վարեց
բուռն
ստեղծագործական
կյանք,
միաժամանակ
զբաղվելով
փաստաբանությամբ։
1906 թվականին Արդարադատության նախարարի կարգադրությամբ Զոհրապին արգելվեց
թուրքական
դատարաններում
դատեր
պաշտպանել։
Պատճառը
մի
բուլղար
հեղափոխականի
դատական
պաշտպանությունն
էր։
1908 թվականին
Թուրքիայում
վերահաստատվեց
Սահմանադրությունը։
Կայսրության
բոլոր
անկյուններում
անցկացվեցին
միտինգներ,
ցույցեր՝
հավասարության,
եղբայրության,
համագործակցության
կարգախոսներով։
Զոհրապն
այդ
ժամանակ
Փարիզում
էր։
Այնտեղ
նա
հաջողել
էր
հրատարակել
իր
ֆրանսերեն
իրավագիտական
աշխատությունը,
մասնագիտությամբ
աշխատանք
գտնելու
երաշխիքներ
ուներ
և
հետագայի
համար
նախատեսում
էր
ընտանիքով
բնակության
հաստատվել
Եգիպտոսում։
Տեղեկանալով Թուրքիայում Սահմանադրական կարգեր հաստատվելու
մասին՝
նա
հույսերով
և
լավատեսությամբ
Փարիզից
շտապեց
Պոլիս։
Զոհրապը հարգված և երևելի անձնավորություն էր երկրի թե՛ ազգային, և՛ թե համընդհանուր հասարակական-քաղաքական,
մշակութային
կյանքում։
Զոհրապը նաև երեսփոխան էր Ազգային ժողովի, որը 1914 թվականին բարձրացրեց Թուրքիայում հայկական բարեփոխումների հարցը և այս կապակցությամբ
դիմեց
եվրոպական
տերություների
միջամտությանը։
